| 1 | Tedy Piłat wziął Jeszu i ubiczował go. | [ref] |
| 2 | A żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli na głowę jego i płaszczem szarłatowym przyodziali go, | [ref] |
| 3 | A mówili: Bądź pozdrowiony, królu żydowski! i dawali mu policzki. | [ref] |
| 4 | I zasię wyszedł Piłat na dwór, i rzekł im: Oto go wam wywiodę na dwór, abyście wiedzieli, iż w nim żadnej winy nie znajduję. | [ref] |
| 5 | Tedy Jeszu wyszedł na dwór, niosąc onę cierniową koronę i on płaszcz szarłatowy; i rzekł im Piłat: Oto człowiek! | [ref] |
| 6 | A gdy go ujrzeli przedniejsi kapłani i słudzy ich, zawołali mówiąc: Ukrzyżuj, ukrzyżuj go! Rzekł im Piłat: Weźmijcie go wy, a ukrzyżujcie, boć ja w nim żadnej winy nie znajduję. | [ref] |
| 7 | Odpowiedzieli mu Żydowie: Myć zakon mamy i według zakonu naszego ma umrzeć; bo się czynił Synem Bożym. | [ref] |
| 8 | A gdy Piłat usłyszał te słowa, bardziej się uląkł. | [ref] |
| 9 | I wszedł zasię do ratusza i rzekł do Jeszu: Skądżeś ty jest? Lecz mu Jeszu nie dał odpowiedzi. | [ref] |
| 10 | Tedy mu rzekł Piłat: Nie mówisz ze mną? Nie wiesz, iż mam moc ukrzyżować cię i mam moc wypuścić cię? | [ref] |
| 11 | Odpowiedział Jeszu: Nie miałbyś żadnej mocy nade mną, jeźliby ci nie była dana z góry; przetoż, kto mię tobie wydał, większy grzech ma. | [ref] |
| 12 | Odtąd Piłat starał się o to, jakoby go wypuścił; lecz Żydowie wołali mówiąc: Jeźli go wypuścisz, nie jesteś przyjacielem cesarskim; każdy bowiem, co się królem czyni, sprzeciwia się cesarzowi. | [ref] |
| 13 | A przetoż Piłat usłyszawszy te słowa, wywiódł Jeszu na dwór i siadł na stolicy, na miejscu, które zowią Litostrotos, a po żydowsku Gabbata. | [ref] |
| 14 | A było to w dzieó przygotowania przed wielkanocą, około szóstej godziny, i rzekł Piłat Żydom: Oto król wasz! | [ref] |
| 15 | A oni zawołali: Strać, strać! Ukrzyżuj go! Rzekł im Piłat: Królaż waszego ukrzyżuję? Odpowiedzieli przedniejsi kapłani: Nie mamy króla, tylko cesarza. | [ref] |
| 16 | Tedy im go wydał, żeby był ukrzyżowany. I wzięli Jeszu i wywiedli. | [ref] |
| 17 | A on niosąc krzyż swój, wyszedł na ono miejsce, które zwano trupich głów, a po żydowsku zowią je Golgota; | [ref] |
| 18 | Gdzie go ukrzyżowali, a z nim drugich dwóch z obu stron, a w pośrodku Jeszu. | [ref] |
| 19 | Napisał też Piłat i napis, i postawił nad krzyżem; a było napisane: Jeszu Nazareóski, król żydowski. | [ref] |
| 20 | A ten napis czytało wiele Żydów; bo blisko miasta było ono miejsce, gdzie był ukrzyżowany Jeszu; a było napisane po żydowsku, po grecku i po łacinie. | [ref] |
| 21 | Tedy rzekli Piłatowi przedniejsi kapłani żydowscy: Nie pisz król żydowski; ale iż on powiadał: Jestem królem żydowskim. |
| 22 | Odpowiedział Piłat: Com napisał, tom napisał. | [ref] |
| 23 | A gdy żołnierze Jeszu ukrzyżowali, wzięli szaty jego i uczynili cztery części, każdemu żołnierzowi część, i suknią; a była ta suknia nie szyta, ale od wierzchu wszystka dziana. | [ref] |
| 24 | Tedy rzekli jedni do drugich: Nie krajmy jej, ale o nię rzućmy losy, czyja ma być; aby się Pismo wypełniło, które mówi: Podzielili między się szaty moje, a o odzienie moje los miotali. To tedy uczynili żołnierze. | [ref] |
| 25 | A stały podle krzyża Jeszu matka jego i siostra matki jego, Maryja, żona Kleofaszowa, i Maryja Magdalena. | [ref] |
| 26 | Tedy Jeszu ujrzawszy matkę i ucznia, którego miłował, tuż stojącego, rzekł matce swojej: Niewiasto, oto syn twój! | [ref] |
| 27 | Następnie rzekł do ucznia: "Oto Matka twoja". I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. | [ref] |
| 28 | Potem widząc Jeszu, iż się już wszystko wykonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: Pragnę. | [ref] |
| 29 | A było tam naczynie postawione octu pełne; tedy oni napełniwszy gąbkę octem, a obłożywszy (ją) hizopem podali do ust jego. | [ref] |
| 30 | A gdy Jeszu skosztował octu, rzekł: Wykonało się; a nachyliwszy głowę, oddał ducha. | [ref] |
| 31 | Tedy Żydowie, aby ciała na krzyżu na sabat nie zostały, ponieważ był dzieó przygotowania, (albowiem był wielki on dzieó sabatu,)prosili Piłata, aby im golenie połamano, i zdjęto je. | [ref] |
| 32 | Przyszli tedy żołnierze, a pierwszemu wprawdzie złamali golenie i drugiemu, który z nim był ukrzyżowany. | [ref] |
| 33 | Ale do Jeszu przyszedłszy, gdy ujrzeli, że już umarł, nie łamali goleni jego. |
| 34 | Lecz jeden z żołnierzy włócznią otworzył bok jego, a zarazem wyszła krew i woda. | [ref] |
| 35 | A ten, co to widział, świadczył o tem i prawdziwe jest świadectwo jego; a on wie, iż prawdę powiada, abyście wy wierzyli. | [ref] |
| 36 | Albowiem się to stało, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. | [ref] |
| 37 | I zasię drugie Pismo mówi: Ujrzą, kogo przebodli. | [ref] |
| 38 | A potem prosił Piłata Józef z Arymatyi, (który był uczniem Jeszu, ale tajemnym dla bojaźni żydowskiej), aby zdjął ciało Jeszu. I pozwolił Piłat. Szedł tedy i zdjął ciało Jeszu. | [ref] |
| 39 | Przyszedł też i Nikodem, (który był przedtem przyszedł w nocy do Jeszu), niosąc zmieszanej myrry i aloes, około sta funtów. | [ref] |
| 40 | Wzięli tedy ciało Jeszu i uwinęli je w prześcieradła z onemi rzeczami wonnemi, jako jest zwyczaj Żydom umarłe chować. | [ref] |
| 41 | A był na onem miejscu, gdzie był ukrzyżowany, ogród, a w ogrodzie grób nowy, w którym jeszcze nikt nie był położony. | [ref] |
| 42 | Przetoż tam dla dnia przygotowania żydowskiego, iż on grób był blisko, położyli Jeszu. | [ref] |