| 1 | A byli w Antyjochii we zborze, który tam był, niektórzy prorocy i nauczyciele, jako Barnabasz i Symeon, którego zwano Niger, i Lucyjus Cyrenejczyk, i Manahen, który był wychowany z Herodem Tetrarchą, i Saul. | [ref] |
| 2 | A gdy oni służbę Paóską jawnie odprawiali i pościli, rzekł im Duch Święty: Odłączcie mi Barnabasza i Saula do tej sprawy, do którejm ich powołał. | [ref] |
| 3 | Tedy poszcząc i modląc się, i wkładając na nie ręce, odprawili je. | [ref] |
| 4 | Oni tedy wysłani będąc od Ducha Świętego, przyszli do Seleucyi, a stamtąd płynęli do Cypru. | [ref] |
| 5 | A gdy byli w Salaminie, opowiadali słowo Boże w bóżnicach żydowskich, a mieli z sobą i Jana do usługi. | [ref] |
| 6 | A przeszedłszy onę wyspę aż do Pafu, znaleźli tam jakiegoś czarnoksiężnika, fałszywego proroka, Żyda, któremu imię było Barjeszu. | [ref] |
| 7 | Który był przy zacnym staroście, Sergijuszu Pawle, mężu roztropnym. Ten przyzwawszy Barnabasza i Saula, pragnął słuchać słowa Bożego. | [ref] |
| 8 | Lecz się im sprzeciwił Elimas, on czarnoksiężnik, (albowiem się tak wykłada imię jego), starając się, jakoby starostę od wiary odwrócił: | [ref] |
| 9 | Tedy Saul, (którego zowią i Pawłem) napełniony będąc Ducha Świętego, a pilnie na niego patrząc, | [ref] |
| 10 | Rzekł: O pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, synu dyjabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! nie przestanieszże podwracać prostych dróg Paóskich? | [ref] |
| 11 | A oto teraz ręka Paóska nad tobą: i będziesz ślepym, nie widząc słoóca aż do czasu. A zarazem przypadła na niego chmura i ciemność, a błąkając się szukał, kto by go wiódł za rękę. | [ref] |
| 12 | Tedy widząc starosta, co się stało, uwierzył, zdumiewając się nad nauką Paóską. | [ref] |
| 13 | A puściwszy się z Pafu Paweł i ci, którzy z nim byli, przyszli do Pergi Pamfiliejskiej. A Jan odszedłszy od nich, wrócił się do Jeruzalemu. | [ref] |
| 14 | A oni odszedłszy z Pergi, przyszli do Antyjochii Pisydejskiej, a wszedłszy do bóżnicy w dzieó sobotni, usiedli. | [ref] |
| 15 | A po przeczytaniu zakonu i proroków, posłali do nich przełożeni bóżnicy, mówiąc: Mężowie bracia! macieli wolę jakie napominanie uczynić do ludu, mówcie. | [ref] |
| 16 | Tedy powstawszy Paweł, a ręką skinąwszy rzekł: Mężowie Izraelscy i którzy się boicie Boga! słuchajcie: | [ref] |
| 17 | Bóg ludu tego Izraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył lud, gdy byli przychodniami w ziemi egipskiej, i w ramieniu wyciągnionem wywiódł je z niej. | [ref] |
| 18 | I przez czas czterdziestu lat znosił obyczaje ich na puszczy. | [ref] |
| 19 | A wygładziwszy siedm narodów w ziemi Chananejskiej, losem rozdzielił między nie onę ziemię ich. | [ref] |
| 20 | A potem około czterysta i pięćdziesiąt lat dawał im sędziów, aż do Samuela proroka. | [ref] |
| 21 | A od onego czasu prosili o króla. I dał im Bóg Saula, syna Cysowego, męża z pokolenia Benjaminowego, przez lat czterdzieści. | [ref] |
| 22 | A gdy go odrzucił, wzbudził im Dawida za króla, któremu też świadectwo wydawając powiedział: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mego, który będzie czynił wszystkę wolę moję. | [ref] |
| 23 | Z jegoż nasienia Bóg według obietnicy wzbudził Izraelowi zbawiciela Jeszu. | [ref] |
| 24 | Przed którego przyjściem kazał Jan chrzest pokuty wszystkiemu ludowi Izraelskiemu. | [ref] |
| 25 | A gdy Jan dokonał biegu swego, rzekł: Kim mię być mniemacie? Nie jestem ja, ale oto idzie za mną, u którego nóg obuwia nie jestem godzien rozwiązać. | [ref] |
| 26 | Mężowie bracia, synowie narodu Abrahamowego i którzy się między wami Boga boją! wamci słowo zbawienia tego posłane jest. | [ref] |
| 27 | Albowiem ci, co mieszkają w Jeruzalemie i przełożeni ich, nie znając tego Jeszu i głosów prorockich, które przez każdy sabat bywają czytane, wypełnili je, osądziwszy go. | [ref] |
| 28 | A żadnej przyczyny śmierci w nim nie znalazłszy, prosili Piłata, aby był zabity. | [ref] |
| 29 | A gdy wykonali wszystko, co o nim było napisane, zdjąwszy go z drzewa, włożyli go do grobu. | [ref] |
| 30 | Ale go Bóg wzbudził od umarłych. | [ref] |
| 31 | Który widziany jest przez wiele dni od tych, którzy z nim pospołu przyszli z Galilei do Jeruzalemu, którzy są świadkami jego przed ludem. | [ref] |
| 32 | I my wam opowiadamy tę obietnicę, która się ojcom stała, iż ją Bóg wypełnił nam, dziatkom ich, wzbudziwszy Jeszu. | [ref] |
| 33 | Jako też w Psalmie wtórym napisane jest: Syn mój jesteś ty, jam ciebie dziś spłodził. | [ref] |
| 34 | A iż go wzbudził od umarłych, aby się więcej nie wrócił do skażenia, tak powiedział: Dam wam święte dobrodziejstwa Dawidowe wierne. | [ref] |
| 35 | Przeto i indziej powiada: Nie dasz Świętemu twemu widzieć skażenia. | [ref] |
| 36 | Albowiemci Dawid za wieku swego usłużywszy woli Bożej, zasnął i przyłączony jest do ojców swoich, a widział skażenie. | [ref] |
| 37 | Lecz ten, którego Bóg wzbudził, nie widział skażenia. | [ref] |
| 38 | Niechże wam tedy będzie wiadomo, mężowie bracia, iż się wam przez tego opowiada odpuszczenie grzechów: | [ref] |
| 39 | I od wszystkiego od czegoście nie mogli być przez zakon Mojżeszowy usprawiedliwieni, przez tego każdy wierzący usprawiedliwiony bywa. | [ref] |
| 40 | A przetoż patrzcie, aby na was nie przyszło to, co powiedziano w prorokach: | [ref] |
| 41 | Obaczcie wy wzgardziciele i dziwujcie się, a wniwecz się obróćcie; bo ja sprawuję sprawę za dni waszych, sprawę, której nie wierzycie, choćby wam kto o niej powiadał. | [ref] |
| 42 | A gdy oni wychodzili z bóżnicy żydowskiej, prosili ich poganie, aby i w drugi sabat mówili do nich też słowa. | [ref] |
| 43 | A po rozpuszczeniu zgromadzenia, poszło wiele Żydów i nabożnych nowowierników za Pawłem i Barnabaszem, którzy mówiąc do nich, radzili im, aby trwali w łasce Bożej. | [ref] |
| 44 | A w drugi sabat niemal wszystko miasto się zgromadziło na słuchanie słowa Bożego. | [ref] |
| 45 | Tedy Żydowie widząc lud, napełnieni są zazdrością i sprzeciwiali się temu, co Paweł powiadał, mówiąc przeciwko temu i bluźniąc. | [ref] |
| 46 | A Paweł i Barnabasz, bezpiecznie mówiąc, rzekli: Wamci najpierwej miało być opowiadane słowo Boże; ale ponieważ je odrzucacie, a sądzicie się być niegodnymi żywota wiecznego, oto się obracamy do pogan. | [ref] |
| 47 | Albowiem nam tak rozkazał Pan, mówiąc: Położyłem cię światłością poganom, abyś był zbawieniem aż do krajów ziemi. | [ref] |
| 48 | A słysząc to poganie, radowali się i wielbili słowo Paóskie, i uwierzyli, ilekolwiek ich było sporządzonych do żywota wiecznego. | [ref] |
| 49 | I roznosiło się słowo Paóskie po wszystkiej onej krainie. | [ref] |
| 50 | A Żydowie poduszczali niewiasty nabożne i uczciwe, i przedniejsze w mieście; a wzbudzili prześladowanie przeciwko Pawłowi i przeciwko Barnabaszowi, i wygnali je z granic swoich. | [ref] |
| 51 | A oni otrząsnąwszy proch z nóg swoich na nie, przyszli do Ikonii. | [ref] |
| 52 | A uczniowie byli napełnieni radości i Ducha Świętego. | [ref] |