| 1 | Wiemy bowiem, że jeśli nawet ziemska nasza kwatera, ten namiot, zburzona będzie, to i tak budowlę od Boga mamy. Dom nie rękoma wybudowany, ale eonowy w niebiosach. | [ref] |
| 2 | Albowiem w tym namiocie ziemskim wzdychamy, za kwaterą naszą, która jest z nieba, którą chcemy na siebie włożyć, | [ref] |
| 3 | jeśli naprawdę ubrani, a nie nadzy będziemy znalezieni. | [ref] |
| 4 | Też bowiem będąc w tym namiocie, wzdychamy, czując obciążenie. Z tego też powodu nie chcemy rozebrać się, ale raczej ubrać, tak żeby zostało pochłonięte to, co jest śmiertelne, przez życie. | [ref] |
| 5 | Tym zaś, który nas przygotował do tej zamiany, jest sam Bóg, który też dał nam, jako zadatek swoje tchnienie. | [ref] |
| 6 | Bądźmy więc radośnie odważni, ale wiedzmy, że póki zamieszkujemy w ciele, nie ma nas w mieszkaniu Pana. | [ref] |
| 7 | Żyjemy zgodnie z tym w co wierzymy, a nie co widzimy. | [ref] |
| 8 | Odważnie zaś i z radością wolimy raczej znaleźć się poza mieszkaniem z ciała i zamieszkać przy Panu. | [ref] |
| 9 | Bez względu na to czy przebywamy już u siebie, czy jeszcze na obczyźnie, bardzo pragniemy podobać się Jeszu. | [ref] |
| 10 | Ponieważ wszyscy musimy stanąć przed trybunałem Pomazańca, aby otrzymać zapłatę za dobro lub zło czynione w ciele. | [ref] |
| 11 | Ze względu więc na bojaźń, którą czujemy do Pana, ludzi pozyskujemy. Bóg nas widzi i mam nadzieję, że także wy widzicie nas w sumieniach swoich. | [ref] |
| 12 | Ponownie nie polecamy samych siebie wam, lecz dajemy wam okazję do chluby z powodu nas, abyście mieli co przeciwstawić tym, którzy chlubią się na pokaz, a nie w sercu. | [ref] |
| 13 | Jeśli więc wyglądamy na oszołomionych, to tacy jesteśmy dla Boga, jeśli zaś się kontrolujemy to dla was. | [ref] |
| 14 | Miłość Pomazańca trzyma nas razem w stwierdzeniu, że skoro Jeden umarł w zastępstwie za wszystkich, więc wszyscy umarli. | [ref] |
| 15 | A skoro za wszystkich umarł, to po to, by ci żyjący dzięki niemu, już dłużej nie żyli dla siebie, ale dla Tego, który zamiast nich umarł i został wzbudzony. | [ref] |
| 16 | Teraz już nie poznajemy cieleśnie. Nawet jeśli wcześniej znaliśmy Pomazańca cieleśnie, to teraz Go takim nie znamy.
| [ref] |
| 17 | Dlatego jeśli ktoś jest w Pomazańcu, nowym jest stworzeniem. Dawne przeminęło. Oto powstało nowe. | [ref] |
| 18 | Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas ze sobą przez Pomazańca i zlecił nam służbę pojednania. | [ref] |
| 19 | Ponieważ w Pomazańcu Bóg jednał ze sobą świat, nie licząc ludziom ich uchybień, nam zaś przekazując słowo pojednania. | [ref] |
| 20 | Tak więc w imieniu Pomazańca jesteśmy posłami jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Pomazańca prosimy: POJEDNAJCIE SIĘ Z BOGIEM! | [ref] |
| 21 | Albowiem on tego, który nie znał uchybienia, za nas uchybieniem uczynił, abyśmy się my stali sprawiedliwością Bożą w nim. | [ref] |