Pierwsza Wersja Biblii
Druga Wersja Biblii
Księga
Rozdział
1
I stało się, gdy się ludzie poczęli rozmnażać na ziemi, a córki się im zrodziły;
1
I stało się, gdy się ludzie poczęli rozmnażać na ziemi, a córki się im zrodziły;
2
Widząc synowie Bogów [sędziów] córki człowieka [adamowe], (że) były piękne, oni brali sobie kobiety, każdą, którą wybrali.
2
Widząc synowie Boży córki ludzkie, że były piękne, brali sobie każdą, którą chcieli na żonę.
3
I rzekł JHWH: Nie będzie się sądziło tchnienie moje z człowiekiem w przyszłości, gdyż jest ciałem; i będą dni jego sto i dwadzieścia lat.
3
I rzekł JHWH: Nie będzie moje tchnienie w człowieku na zawsze, gdyż jest ciałem; będzie więc żył do 120 lat.
4
Giganci pojawili się na ziemi w tych dniach; także później (byli), gdy zeszli synowie Bogów [sędziów] do córek człowieka (adamowych), rodziły im potężnych synów, którzy dawniej (byli) mężami sławnego imienia.
4
W tych czasach, podobnie jak w późniejszych, pojawili się na ziemi giganci. Stało się to za sprawą synów Bożych, którzy zeszli na ziemię dla kobiet, które rodziły dla nich potężnych synów, ci z kolei stali się w dawnych czasach bardzo sławni.
5
A widział JHWH, że wielka (była) niegodziwość człowieka na ziemi, a wszystkie myśli serca ich były złe w tym czasie [dniu].
5
A widział JHWH, że wielka była niegodziwość ludzi na ziemi, a wszystkie myśli serca ich były złe w tym czasie.
6
Żałował JHWH, że uczynił człowieka (Adam) na ziemi, i bolał w sercu swoim.
6
Poczuł żal JHWH, że uczynił człowieka na ziemi, i bolał w sercu swoim.
7
I rzekł JHWH: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z oblicza ziemi, od człowieka aż do bydlęcia, aż do gadziny, i aż do ptastwa niebiańskiego; bo mi żal, że je uczyniłem.
7
I rzekł JHWH: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, od człowieka aż do bydła, aż do gadów, i aż do ptastwa niebiańskiego; bo jest mi przykro, że je uczyniłem.
8
Ale Noe znalazł łaskę w oczach JHWH.
8
Ale Noe znalazł łaskę w oczach JHWH.
9
To są potomkowie Noego: Noe mąż prawy, doskonały [cały zdrowy] był za swego pokolenia; z Bogami chodził Noe.
9
Teć są rodzaje Noego: Noe mąż sprawiedliwy, doskonałym był za wieku swego; z Bogiem chodził Noe.
10
I spłodził Noe trzech synów, Szema, Chama, i Jafeta.
10
I spłodził Noe trzech synów, Sema, Chama, i Jafeta.
11
Ziemia zepsuła [skaziła] się przed Bogami i napełniła się przemocą.
11
Ale ziemia popsowała się była przed Bogiem; i napełniła się nieprawością.
12
Wówczas spojrzał Bogowie na ziemię, a oto zepsuta była, napełniła ziemię przemoc.
12
Tedy wejrzał Bóg na ziemię, a oto popsowana była (albowiem zepsowało było wszelkie ciało drogę swoję na ziemi).
13
Rzekł Bogowie Noemu: Koniec wszelkiego ciała nadszedł przed (mną), ponieważ napełniona (jest) ziemia okrucieństwem przez [przed] nich. Oto zniszczę (ich) z Ziemią.
13
I rzekł Bóg do Noego: Koniec wszelkiego ciała przyszedł przed oblicze moje, bo napełniona jest ziemia nieprawością od oblicza ich; przetoż je wytracę z ziemi.
14
Uczyó sobie korab z drzewa Gofer; przegrody poczynisz w korabiu, i oblejesz go wewnątrz i zewnątrz smołą.
14
Uczyó sobie korab z drzewa Gofer; przegrody poczynisz w korabiu, i oblejesz go wewnątrz i zewnątrz smołą.
15
A uczynisz go na ten kształt: Trzy sta łokci będzie długość korabia; pięćdziesiąt łokci szerokość jego, a trzydzieści łokci wysokość jego.
15
A uczynisz go na ten kształt: Trzy sta łokci będzie długość korabia; pięćdziesiąt łokci szerokość jego, a trzydzieści łokci wysokość jego.
16
Okno uczynisz w korabiu; a na łokieć wywiedziesz je wzwyż, i drzwi korabiu w boku jego postawisz; piętra spodnie wtóre i trzecie uczynisz w nim.
16
Okno uczynisz w korabiu; a na łokieć wywiedziesz je wzwyż, i drzwi korabiu w boku jego postawisz; piętra spodnie wtóre i trzecie uczynisz w nim.
17
A Ja oto, Ja przywiodę potop wód na ziemię, ku wytraceniu wszelkiego ciała, w którem jest duch żywota pod niebem; wszystko, cokolwiek jest na ziemi, pozdycha.
17
A Ja oto, Ja przywiodę potop wód na ziemię, ku wytraceniu wszelkiego ciała, w którem jest duch żywota pod niebem; wszystko, cokolwiek jest na ziemi, pozdycha.
18
Ale z tobą postanowię przymierze moje; i wnijdziesz do korabia, ty i synowie twoi, i żona twoja, i żony synów twoich z tobą.
18
Ale z tobą postanowię przymierze moje; i wnijdziesz do korabia, ty i synowie twoi, i żona twoja, i żony synów twoich z tobą.
19
I ze wszech zwierząt wszelkiego ciała po dwojgu ze wszech, wprowadzisz do korabia, aby żywo zachowane były z tobą, samiec i samica będą.
19
I ze wszech zwierząt wszelkiego ciała po dwojgu ze wszech, wprowadzisz do korabia, aby żywo zachowane były z tobą, samiec i samica będą.
20
Z ptastwa według rodzaju jego, i z bydła według rodzaju jego, i z wszelkiej gadziny ziemskiej według rodzaju jej, po dwojgu z każdego rodzaju wnijdą z tobą, aby żywe zostały.
20
Z ptastwa według rodzaju jego, i z bydła według rodzaju jego, i z wszelkiej gadziny ziemskiej według rodzaju jej, po dwojgu z każdego rodzaju wnijdą z tobą, aby żywe zostały.
21
A ty weźmiesz z sobą wszelkiego pokarmu, który się jeść godzi, a zbierzesz do siebie, i będzie tobie i onym na pokarm.
21
A ty weźmiesz z sobą wszelkiego pokarmu, który się jeść godzi, a zbierzesz do siebie, i będzie tobie i onym na pokarm.