Nie wzięliście Tchnienia niewoli znowu dla bojaźni, ale wzięliście Tchnienie przysposobienia synowskiego, przez którego wołamy: Abba, to jest Ojcze!

To Tchnienie poświadcza tchnieniu naszemu, iż jesteśmy dziećmi Bożymi.

A nadzieja nie hańbi, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Tchnienie Święte, które nam jest dane.

 Tym zaś, który nas przygotował do tego, (jest) Bóg, który dał nam zadatek tchnienia. 

 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość [wyrozumiałość], uprzejmość [łagodność], dobroć, wierność,  łagodność [delikatność], opanowanie [wstrzemięźliwość].

 Przeciwko takim nie jest prawo.

który jest zadatkiem dziedzictwa naszego na wykupienie nabytej własności, ku chwale sławy jego.

 Bo owoc światła {tchnienia} (jest) we wszelkiej prawości i sprawiedliwości, i (w) prawdzie. 

 Tak też i Tchnienie wspiera bezsilność naszą; bo tego, o co powinniśmy się modlić, jak (to czynić) poprawnie, nie rozeznajemy, ale samo Tchnienie wstawia się westchnieniami niewysłowionymi.  

Nieszczęsny ja człowiek! Kto mnie wybawi z tego ciała śmierci? 

 Bo też w tym (ziemskim) wzdychamy. Mieszkaniem naszym, które jest z nieba, przyoblec (się) pragniemy,

 Też bowiem będąc w tym namiocie, wzdychamy, (będąc) obciążeni. Z tego powodu nie chcemy rozebrać (się), ale ubrać, żeby (zostało) pochłonięte śmiertelne, przez życie. 

 Też bowiem przybywszy nam do Macedonii, nie [żadnej] miało ulgi ciało nasze, ale we wszystkim (byliśmy) uciskani, z zewnątrz walki, wewnątrz strach. 

 Mnie bowiem żyć (to) Pomazaniec, a umrzeć (to) zysk. 

  Pociągają mnie dwa pragnienia: mam pragnienie odejść i być z Pomazańcem, bo to o wiele lepsze;

aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejsze niż zniszczalne złoto w ogniu próbowane, okazało się – dla wywyższenia, czci i (dla) chwały – w (chwili) objawienia się Jeszu Pomazańca, 

Bo troskliwe wyglądanie stworzenia oczekuje objawienia Synów Bożych.

 Jeśli zaś czegoś nie widzimy, mamy nadzieję (i) przez cierpliwość wyczekujemy.

Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi posłańcom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. 

- Nasze obywatelstwo jest w niebiosach, skąd też zbawiciela oczekujemy, Pana Jeszu Pomazańca.

- Który przemieni ciało nasze uniżone na podobne chwalebnemu ciału Jego. Poprzez działanie mocy swojej, podporządkuje sobie wszystko.

 Odłożono mi sprawiedliwości wieniec, którą odda mi Pan w tym dniu sprawiedliwy sędzia. Nie tylko zaś mi, ale i wszystkim miłującym objawienie Jego.

 w oczekiwaniu cudownej nadziei i pojawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jeszu Pomazańca, 

 Tak i Pomazaniec raz ofiarowany, dla [ku] wielu znosić grzechy, wyjdzie drugi (raz) bez grzechu, ukarze (się) Jego czekającym ku [dla] zbawieniu.

 Ukochani, teraz jesteśmy dziećmi Boga, a jeszcze się nie okazało, czym będziemy. Wiemy, że gdy się okaże, będziemy podobni do Niego, gdyż zobaczymy Go takim, jaki jest.

 Zaczynając zaś te stawać się, wyprostujcie (się) i podnieście głowy wasze, ponieważ nadchodzi odkupienie wasze.

który jest zadatkiem dziedzictwa naszego na wykupienie nabytej własności, ku chwale sławy jego.

 A nie zasmucajcie Tchnienia Świętego Boga, którym opieczętowani jesteście na dzień odkupienia.