Albowiem ile ich jest z uczynków zakonu, pod przeklęstwem są; bo napisane: Przeklęty każdy, który by nie został we wszystkiem, co napisane w księgach zakonu, aby to czynił.

 Tak więc prawo było prowadzącym [pedagogiem] nas do Pomazańca, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.

A wiemy, iż cokolwiek zakon mówi, tym którzy są pod zakonem, mówi, aby wszelkie usta były przyhamowane i aby cały świat podlegał karaniu Bożemu.

Przez uczynki prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało przed Nim, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu.

Gdyż zakon gniew sprawuje; albowiem gdzie zakonu nie masz, tam nie ma przestępstwa.

A zakon przytem nastąpił, aby obfitował grzech; lecz gdzie się grzech rozmnożył, tam łaska tem więcej obfitowała.

Cóż więc powiemy? Czy Prawo jest grzechem? Żadną miarą! Ale jedynie przez prawo zdobyłem znajomość grzechu. Nie wiedziałbym bowiem, co to jest pożądanie, gdyby prawo nie mówiło: Nie pożądaj!

Kiedyś i ja prowadziłem życie bez prawa. Gdy jednak zjawiło się przykazanie - grzech ożył, 

Gdyż grzech, czerpiąc podnietę z przykazania, uwiódł mnie i przez nie zadał mi śmierć. 

 Albowiem prawo Tchnienia [ducha] życia, które jest w Pomazańcu Jeszu, uwolniło mnie {ciebie} od prawa uchybienia [grzechu] i śmierci.

 Ponieważ końcem [wypełnieniem, celem] dla prawa (jest) Pomazaniec, do [miejsca lub celu] usprawiedliwienia każdego wierzącego.

 Mojżesz bowiem pisze (o) sprawiedliwości [usprawiedliwieniu] z prawa, że wykonujący je człowiek, (będzie) żył w nim.

W żadnym razie! Jakim sposobem my, którzy umarliśmy dla grzechu, mamy nadal w nim żyć?

 Tak i wy kalkulujcie siebie, (jako) będących zmarłymi wprawdzie uchybieniu [grzechowi], żyjący Bogu w Pomazańcu Jeszu, {Panu naszym}.

Albowiem grzech panować nad wami nie będzie; bo jesteście nie pod prawem, ale pod łaską.

- Tak i wy, bracia moi, umarliście dla prawa przez ciało Pomazańca, by odrodzić się dla innego, Tego, który został z martwych obudzony i byśmy zaczęli owocować dla Boga.

 Teraz zaś, gdy umarliśmy, zostaliśmy uwolnieni od prawa, które nas pętało, więc możemy pełnić służbę w nowym Tchnieniu, a nie według przestarzałej litery.

Kiedyś i ja prowadziłem życie bez prawa. Gdy jednak zjawiło się przykazanie - grzech ożył, 

 Skoro umarliście z Pomazańcem z dala od elementów świata, dlaczego żyjecie jakby w świecie nakazów? 

Albowiemeście umarli i żywot wasz skryty jest z Chrystusem w Bogu.

 On nasze grzechy sam w swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy jako umarli dla grzechów, żyli dla sprawiedliwości. Sińcami Jego zostaliście uleczeni. 

Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Pomazaniec. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. 

Nikt zaś z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie:

 - Czy żyjemy, Panu żyjemy, czy umieramy, Panu umieramy. Czy więc żyjemy, czy także umieramy, do Pana należymy.

 Czy to więc jecie czy pijecie, czy coś czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Boga.

 A za wszystkich umarł, aby ci, żyjący, już więcej nie (dla) siebie żyli, ale dla Tego, (który) zamiast nich umarł i (został) wzbudzony.

 umarłego za nas, aby czy czujni [żyjący], czy śpiący [umarli], razem z nim żyć.

który dał za nas samego siebie, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na szczególną własność, gorliwy w szlachetnych czynach.

 O ileż bardziej krew Pomazańca, który przez tchnienie eonowe siebie przyprowadził bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych działań ku służbie Bogu żywemu.  

Ponieważ tedy Chrystus ucierpiał za nas w ciele, i wy też tąż myślą bądźcie uzbrojeni, że ten, co cierpiał w ciele, poprzestał grzechu,

Aby już więcej nie cielesnym pożądliwościom, ale woli Bożej żył ostatek czasu w ciele.

 W tym bowiem i martwym (była głoszona) dobra nowina aby zostali osądzeni co prawda według ludzkiego ciała, żyliby zaś według Boga tchnieniem [duchem].