Wstąpiłem zaś według objawienia i przedłożyłem im dobrą nowinę, którą głoszę wśród narodów, na osobności zaś poważanym, nie jakoś w próżno biegłbym lub pobiegłem. 

 A gdy poznali daną mi łaskę, Jakow i Kefas, i Jan, którzy uchodzą za filary, podali mnie i Barnabie prawicę (na znak) wspólnoty, abyśmy (szli) do narodów, a oni do obrzezanych; 

Jeśli bowiem kto uważa, że jest czymś, będąc niczym, samego siebie zwodzi.

 Liczę bowiem nie mieć braków nad wielkich posłańców [apostołów].

 Według zniewagi mówię, jako, że my byliśmy słabymi; lecz w czymkolwiek ktoś odważyłby (się), - w głupocie [szaleństwie] mówię - i ja odważam się. 

 Sługami Pomazańca są, (głupio mówię), bardziej ja; w trudach częściej, w ciosach (zadanych) ponad miarę, w strażnicach [więzieniach] częściej, w śmierci częstokroć.

 Stałem (się) głupi [szalony], wy mnie (do tego) zmusiliście. Ja bowiem powinienem być przez was ustanowiony [dołączonym], ponieważ nie zostałem w tyle (za) wielkimi wysłannikami [apostołami], jeśli (nawet) nikim jestem. 

Pamiętajcie na wodzów waszych, którzy wam mówili słowo Boże, których obcowania koniec upatrując naśladujcie wiary ich.

 Ufajcie przewodzącym wam i ustępujcie, oni bowiem czuwają nad duszami waszymi, jako słowo [sprawozdanie] zdający, aby z radością to czynili, a nie (z) wzdychaniem, niekorzystne bowiem wam to (by było).

A gdy przyszedł Piotr do Antyjochii, sprzeciwiłem się mu w twarz; i był godzien nagany.

A wespół z nim obłudnie się obchodzili i drudzy Judejczycy, tak że i Barnaba uwiedziony był tą ich obłudą.

I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.

Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.

Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.

Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.

Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.

Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. 

Ten bowiem Herod kazał pochwycić Jana i związanego trzymał w więzieniu, z powodu Herodiady, żony brata swego Filipa, którą wziął za żonę.

A Herodiada zawzięła się na niego i rada byłaby go zgładzić, lecz nie mogła.

Ci przyszli i rzekli do Niego: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i na nikim Ci nie zależy. Bo nie oglądasz się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?»

Zapytali Go więc: «Nauczycielu, wiemy, że słusznie mówisz i uczysz, i nie masz względu na osobę, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz.

 Tak więc my od teraz nikogo (nie) znamy według ciała, a jeśli znaliśmy według ciała Pomazańca, to [ale] teraz już nie znamy.

Który nie ma względu na osoby książąt, i nie waży sobie więcej bogacza nad ubogiego; bo oni wszyscy są czynem rąk jego.

 Wtedy Piotr przemówił w dłuższym wywodzie: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby.

- ponieważ nie ma stronniczości u Boga.

- Jeśli Ojca wzywacie, który bez względu na osobę sądzi każdego według czynu, to w strachu postępujcie przez czas waszego pobytu. 

 abyśmy tylko pamiętali o ubogich, co też pilnie starałem się wykonać.

Zebrali się więc Wysłannicy(Apostołowie) i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę. 

Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Tchnienie Święte tak samo jak nam. 

 Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać.

 Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan. 

 Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan. 

Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, 

To są [Jego] odwieczne wyroki. 

 lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi.

Wtedy Wysłannicy(Apostołowie) i starsi wraz z całyA społecznością powołanych postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem.

Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach,

 ludźmi, oddającymi dusze [życie] swoje dla imienia Pana naszego Jeszu Pomazańca.

 Zdało się bowiem Duchowi Świętemu i nam, by więcej nie kłaść na was ciężaru oprócz tych rzeczy koniecznych:  

 Stałem (się) głupi [szalony], wy mnie (do tego) zmusiliście. Ja bowiem powinienem być przez was ustanowiony [dołączonym], ponieważ nie zostałem w tyle (za) wielkimi wysłannikami [apostołami], jeśli (nawet) nikim jestem.