Jeźliby się spór wszczął między stronami, a przyszliby do sądu, aby je sądzono: tedy usprawiedliwią sprawiedliwego, a niezbożnego osądzą za niezbożnego.

Czterdzieści kroć uderzy go; więcej nie przyda, by snać, jeźliby mu nad to zadano więcej plag, nie znikczemniał brat twój przed oczyma twemi.

Tak mówi Pan: Gdzie jest list rozwodny matki waszej, którymem ją wolno puścił? albo kto jest z pożyczalników moich, któremum was zaprzedał? Otoście nieprawościami swojemi sami siebie zaprzedali, a dla przestępstw waszych wolno puszczona jest matka wasza.

 Powiedziano też: Ktokolwiek oddaliłby swoją żonę, niech jej da pismo rozwodowe.

 Ja wam natomiast mówię, że każdy, kto oddala swoją żonę, poza sprawą nierządu — naraża ją na cudzołóstwo — a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa.

Przyszli do Niego też faryzeusze, którzy usiłując Go podejść, pytali: Czy wolno człowiekowi oddalić swoją żonę z każdego powodu?

I powiedział: Dlatego opuści mężczyzna ojca i matkę i połączy się z niewiastą swoją, i będą dwoje w ciele jednym. 

Odparli Mu: Dlaczego więc Mojżesz polecił dać dokument rozwodowy i odprawić ją?

Zapewniam was: Ktokolwiek odprawiłby swoją żonę z innego powodu niż niemoralność i połączyłby się z inną, dopuszcza się zdrady.

Wówczas podeszli do Niego faryzeusze i wystawiając na próbę, zadali pytanie: Czy wolno mężowi rozwieść się z żoną?

Odpowiedzieli: Mojżesz zezwolił napisać dokument rozwodowy, żeby się rozejść.

Jednak od początku stworzył Bóg ich jako mężczyznę i kobietę.

i będą dwoje jednym ciałem; tak więc już nie są dwoje, lecz jedno ciało.

W domu uczniowie ponownie Go o to pytali.

Także, gdy ona uwalnia się od swojego mężczyzny i łączy z innym, cudzołoży.

Wszelki, który opuszcza żonę swoję, a inną pojmuje, cudzołoży; a kto od męża opuszczoną pojmuje, cudzołoży.

Kto pokrywa przestępstwa swe, nie poszczęści mu się; ale kto je wyznaje i opuszcza, miłosierdzia dostąpi.

Zwłaszcza iż krótsze będzie łoże, niżby się kto mógł rozciągnąć, i nakrycie wąskie, choćby się skurczył.

Płótna ich nie godzą się na szatę, ani się przyodzieją robotami swemi. Uczynki ich są uczynki nieprawości, a sprawa łupiestwa jest w rękach ich.

Pobożny z ziemi zginął, a szczerego niemasz między ludźmi; wszyscy zgoła o wylaniu krwi myślą, każdy łowi siecią brata swego.

Co złego robią rękoma, chcą, aby to za dobre uszło; książę podatków żąda, a sędzia z datku sądzi, a kto możny jest, ten mówi przewrotność duszy swojej, i w gromadę ją plotą.