2
W żadnym razie! Jakim sposobem my, którzy umarliśmy dla grzechu, mamy nadal w nim żyć?
3
Czy nie wiecie, że gdy zostaliśmy zanurzeni w Pomazańcu Jeszu, to w śmierć jego zostaliśmy zanurzeni?
4
Podczas zanurzenia staliśmy się uczestnikami śmierci Pomazańca i zostaliśmy z Nim pogrzebani, po to by jak Pomazaniec wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my byśmy mogli żyć na nowo.
5
Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie.
6
To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu.
7
Bo ktoć umarł, usprawiedliwiony jest od grzechu.
8
Jeźliśmy tedy z Chrystusem umarli, wierzymy, iż też z nim żyć będziemy,
9
Wiedząc, że Pomazaniec po zmartwychwstaniu, więcej nie umiera bo śmierć straciła nad nim władzę.
10
Co bowiem zmarło dla uchybienia, zmarło raz i koniec, co zaś żyje, trwa dla Boga.
11
Tak też i wy zaliczajcie siebie, do martwych dla uchybienia, ale do żyjących dla Boga w Pomazańcu Jeszu.
12
Niechże tedy nie króluje grzech w śmiertelnem ciele waszem, żebyście mu posłuszni byli w pożądliwościach jego.
13
Ani stawiajcie członków waszych orężem niesprawiedliwości grzechowi: ale stawiajcie siebie samych Bogu, jako z umarłych żywi, i członki wasze orężem sprawiedliwości Bogu.
14
Albowiem grzech panować nad wami nie będzie; bo jesteście nie pod zakonem, ale pod łaską.
15
Cóż tedy? Będziemyż grzeszyli, żeśmy nie pod zakonem, ale pod łaską? Nie daj tego Boże!
