Wspomnijcie na dni pierwsze, w których będąc oświeceni, znosiliście wielki bój utrapienia,

Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.

O Boże, tarczo nasza! obacz, a wejrzyj na oblicze pomazaóca twego.

 Błogosławieni, prześladowani z powodu sprawiedliwości, gdyż ich jest władza niebios.

 Cieszcie się i radujcie, że wasza zapłata w niebiosach jest wielka, podobnie prześladowali proroków, którzy byli przed wami.

ale nie ma w sobie korzenia, jest niestabilny, gdy będzie ucisk lub prześladowanie z powodu nauki, zaraz się gorszy.

A ujrzawszy jednego ukrzywdzonego, ujął się oó i pomścił się krzywdy tego, który bezprawie cierpiał, zabiwszy Egipczanina.

Albowiem mniemał, że bracia jego rozumieją, że Bóg przez rękę jego daje im wybawienie; lecz oni tego nie rozumieli.

Tylko że Duch Święty po miastach świadczy, powiadając, że mię więzienie i uciski czekają.

 Nie podsumowuję swojej duszy jako wyjątkowo cennej, jakbym miał już zakończyć bieg swój i służbę, którą powierzył mi Pan Jeszu, w celu dobitnego świadczenia dobrej nowiny o łasce Boga.

A nie tylko to, ale się też chlubimy z ucisków, wiedząc, iż ucisk cierpliwość sprawuje,

A jeźliż dziećmi, tedy i dziedzicami, dziedzicami wprawdzie Bożymi, a spółdziedzicami Chrystusowymi, jeźli tylko z nim cierpimy, abyśmy też z nim byli uwielbieni.

Albowiem, (bracia!) mam za to, iż utrapienia teraźniejszego czasu nie są godne onej przyszłej chwały, która się ma objawić w nas.

 Kto nas oddali od miłości Pomazańca? Czy zdoła tego dokonać ucisk, gnębienie, prześladowanie. albo głód, nagość, niebezpieczeństwo, lub miecz? 

 Ale to wszystko przezwyciężamy przez tego, który nas umiłował.

Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne insze stworzenie nie będzie nas mogło odłączyć od miłości Bożej, która jest w Jeszu Chrystusie, Panu naszym.

 Dlatego jeśli ktoś jest w Pomazańcu, nowym jest stworzeniem. Dawne przeminęło. Oto powstało nowe.

Który się teraz raduję w doległościach moich dla was i dopełniam ostatków ucisków Chrystusowych na ciele mojem za ciało jego, które jest kościół.

 Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia, co z resztą jest słuszne, ponieważ wasza wiara bardzo wzrasta i obfituje miłość wzajemna u każdego z was.

Co jest jawnym dowodem sprawiedliwego sądu Bożego, abyście godnymi byli poczytani królestwa Bożego, dla którego też cierpicie,

Przetoż nie wstydź się za świadectwo Pana naszego, ani za mię, więźnia jego, ale cierp złe z Ewangieliją według mocy Bożej.

Przetoż ty cierp złe, jako dobry żołnierz Jeszu Chrystusa.

A choćby się też kto potykał, nie bywa koronowany, jeźliby się przystojnie nie potykał.

Rozumiej, co mówię, a Pan niech ci da we wszystkiem wyrozumienie.

W której cierpię złe, jakoby złoczyóca, aż do związek; aleć słowo Boże nie jest związane.

Prześladowania, ucierpienia, które mię spotkały w Antyjochii, w Ikonii i w Listrze, jakiem prześladowania podejmował; a ze wszystkich wyrwał mię Pan.

Aleć i wszyscy, którzy chcą pobożnie żyć w Chrystusie Jeszu, prześladowani będą.

 Ponieważ gniewne rozdrażnienie człowieka nie współpracuje ze sprawiedliwością Boga.

Nim się cieszycie, chociaż teraz trochę, gdy trzeba, gdy zostaliście zasmuceni różnorodnymi próbami, 

aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejsze niż zniszczalne złoto w ogniu próbowane, okazało się – dla wywyższenia, czci i dla chwały – w chwili objawienia się Jeszu Pomazańca,

Najmilsi! niech wam nie będzie rzeczą dziwną ten ogieó, który na was przychodzi ku doświadczeniu waszemu, jakoby co obcego na was przychodziło;

Jeźli was lżą dla imienia Chrystusowego, błogosławieni jesteście, gdyż on Duch chwały a Duch Boży odpoczywa na was, który względem nich bywa bluźniony, ale względem was bywa uwielbiony.

Lecz jeźli cierpi jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, owszem niech chwali Boga w tej mierze.

A tak zostaje jeszcze odpocznienie ludowi Bożemu.

Króluje Bóg nad narodami; Bóg siedzi na świętej stolicy swojej.

Wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla których kiedyś nie było zmiłowania, teraz zmiłowania dostąpiliście.

Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?

Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.

Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują.

Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.

Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.

Ulękło się serce moje, strach mię ogarnął; noc rozkoszy moich obróciła mi się w lękanie.

 Dlatego słuchaj tego teraz, lubieżna, która mieszkasz bezpiecznie i mówisz w sercu swoim: Ja jestem i nie ma innej. Nie będę wdową, ani nie utracę dzieci.

 Przyjdzie to do Ciebie w jednej chwili, utrata dzieci i wdowieństwo, pomimo wielu twoich sprzymierzeń i licznych potężnych spółek.

I rzekę do duszy mojej: Duszo! masz wiele dóbr złożonych na wiele lat; odpocznijże, jedz, pij, bądź dobrej myśli.

Ale mu rzekł Bóg: O głupi, tej nocy upomnę się duszy twojej od ciebie, a to, coś nagotował, czyjeż będzie?

I rzekł Abraham: Synu! wspomnij, żeś ty odebrał dobre rzeczy twoje za żywota twego, a Łazarz także złe; a teraz on ma pociechę, a ty męki cierpisz.

Żyliście w rozkoszach na ziemi i bujaliście; wytuczyliście serca wasze jako na dzieó zabijania ofiar.

 Jak dużo chwały zaznała i rozkoszy w życiu, tak dużo teraz zadajcie jej bólu i rozpaczy! Ponieważ chełpiła się w sercu: "Żyję jak królowa i wdową nie jestem, to też rozpaczy nie poznam".