A cierpliwość doświadczenie, a doświadczenie nadzieję,

A nadzieja nie pohaóbia, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.

Dla nadziei onej wam odłożonej w niebiesiech, o którejście przedtem słyszeli przez słowo prawdy, to jest Ewangielii,

A sam Pan nasz, Jeszu Chrystus i Bóg a Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pociechę wieczną, i nadzieję dobrą przez łaskę,

Abyśmy usprawiedliwieni będąc łaską jego, stali się dziedzicami według nadziei żywota wiecznego.

Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei,

I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, wiarą oczyściwszy serca ich.

 Takie więc mając obietnice, umiłowani, oczyśćmy siebie od każdego brudu ciała i tchnienia, dokańczając uświęcenia w bojaźni Boga. 

 Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie zobaczy Pana. 

 Z powodu powołania zostały nam udzielone najcenniejsze i najwspanialsze obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami BOSKIEJ NATURY, gdy uciekliście od zepsutych pragnień tego świata.

Przetoż najmilsi! tego oczekując, starajcie się, abyście bez zmazy i bez nagany od niego znalezieni byli w pokoju;

 Kto twierdzi, że w Nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował.

 Po to dopełniła się miłość pośród nas, abyśmy mieli swobodę mowy w dniu sądu, ponieważ tak, jak On jest i my jesteśmy w tym świecie.

 Bądźcie wy więc doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec w niebiosach.

Przetoż bądźcie miłosierni, jako i Ojciec wasz miłosierny jest.

Takiegoć zaiste przystało nam mieć najwyższego kapłana, świętego, niewinnego, niepokalanego, odłączonego od grzeszników i który by się stał wyższy nad niebiosa: