| 1 | W tobie, Panie! nadzieję mam: niech na wieki pohaóbiony nie będę. | [ref] |
| 2 | Według sprawiedliwości twej wybaw mię, i wyrwij mię; nakłoó ku mnie ucha twego, i zachowaj mię. | [ref] |
| 3 | Bądź mi skałą mieszkania, gdziebym zawżdy uchodził; przykazałeś, aby mię strzeżono; boś ty skałą moją i twierdzą moją. | [ref] |
| 4 | Boże mój! wyrwij mię z ręki niezbożnika, z ręki przewrotnego i gwałtownika; | [ref] |
| 5 | Albowiemeś ty oczekiwaniem mojem, Panie! Panie! nadziejo moja od młodości mojej. | [ref] |
| 6 | Na tobiem spoległ zaraz z żywota; tyś mię wywiódł z żywota matki mojej; w tobie chwała moja zawżdy. | [ref] |
| 7 | Jako dziwowisko byłem u wielu; wszakże tyś jest mocną nadzieją moją. | [ref] |
| 8 | Niechaj będą napełnione usta moje chwałą twoją, przez cały dzieó sławą twoją. | [ref] |
| 9 | Nie odrzucajże mię w starości mojej; gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mię. | [ref] |
| 10 | Albowiem mówili nieprzyjaciele moi przeciwko mnie, a ci, którzy czyhali na duszę moję, radę uczynili społem, | [ref] |
| 11 | Mówiąc: Bóg go opuścił, goócież go, a pojmijcie go; boć nie ma, ktoby go wyrwał. | [ref] |
| 12 | Boże! nie oddalajże się odemnie; o Boże mój! pospieszże się na ratunek mój. | [ref] |
| 13 | Niechże będą zawstydzeni, niech zginą przeciwnicy duszy mojej; niech będą okryci zelżywością i wstydem, którzy mi szukają złego. | [ref] |
| 14 | Aleć ja zawżdy oczekiwać będę, a tem więcej rozszerzę chwałę twoję. | [ref] |
| 15 | Usta moje opowiadać będą sprawiedliwość twoję, cały dzieó zbawienie twoje, aczkolwiek liczby jego nie wiem. | [ref] |
| 16 | Przystąpię do wysławiania wszelakiej mocy Pana panującego, będę wspominał własną sprawiedliwość twoję. | [ref] |
| 17 | Boże! uczyłeś mię od młodości mojej, i opowiadam aż po dziś dzieó dziwne sprawy twoje. | [ref] |
| 18 | A przetoż aż do starości i sędziwości nie opuszczaj mię, Boże! aż opowiem ramię twoje temu narodowi, i wszystkim potomkom moc twoję. | [ref] |
| 19 | Bo sprawiedliwość twoja, Boże! wywyższona jest, czynisz zaiste rzeczy wielkie. Boże! któż jest podobien tobie? | [ref] |
| 20 | Który, acześ przypuścił na mię wielkie i ciężkie uciski, wszakże zasię do żywota przywracasz mię, a z przepaści ziemskich zasię wywodzisz mię. | [ref] |
| 21 | Rozmnożysz dostojność moję a zasię ucieszysz mię. | [ref] |
| 22 | A ja też wysławiać cię będę na instrumentach muzycznych, i prawdę twoję, Boże mój! będęć śpiewał przy harfie, o Święty Izraelski! | [ref] |
| 23 | Rozradują się wargi moje, gdyć będę śpiewał, i dusza moja, którąś wykupił. | [ref] |
| 24 | Nadto i język mój będzie opowiadał przez cały dzieó sprawiedliwość twoję; bo się zawstydzić, i haóbę odnieść musieli ci, którzy szukali nieszczęścia mego. | [ref] |