| 1 | A gdy skazano, żebyśmy płynęli do Włoch, oddano i Pawła, i niektóre inne więźnie setnikowi, imieniem Julijuszowi, roty Augustowej. | [ref] |
| 2 | Tedy wsiadłszy w okręt Adramiteóski, mając płynąć podle krain Azyi, puścili się od brzegu, a był z nami Arystarchus, Macedoóczyk z Tesaloniki. | [ref] |
| 3 | A drugiego dnia przypłynęliśmy do Sydonu, kędy Julijusz ludzko się Pawłowi stawiwszy, pozwolił mu iść do przyjaciół, aby wczasu zażył. | [ref] |
| 4 | A stamtąd się puściwszy, przypłynęliśmy pod Cypr, dlatego że były wiatry przeciwne. | [ref] |
| 5 | A przepłynąwszy ono morze, które jest podle Cylicyi i Pamfilii, przybyliśmy do Miry, miasta Licyjskiego. | [ref] |
| 6 | A tam setnik znalazłszy okręt Aleksandryjski, który płynął do Włoch, wsadził nas weó. | [ref] |
| 7 | A gdyśmy przez wiele dni z wolna płynęli, a zaledwie przeciwko Knidowi przyjechali, przeto że nam wiatr nie dopuszczał, popłynęliśmy pod Kretę podle Salmonu. | [ref] |
| 8 | A ledwie ją przeminąwszy, przyszliśmy na miejsce niektóre, które zowią piękne porty, od którego blisko było miasto Lasea. |
| 9 | A gdy czas niemały wyszedł, i już było niebezpieczne żeglowanie, przeto iż już był i post przeminął, napominał je Paweł, | [ref] |
| 10 | Mówiąc do nich: Mężowie! widzę ja, iż z ukrzywdzeniem i z wielką szkodą nie tylko towarów i okrętów, ale też i dusz naszych będzie to żeglowanie. | [ref] |
| 11 | Jednak setnik więcej ufał sprawcy okrętu i sternikowi, niż temu, co Paweł powiadał. | [ref] |
| 12 | A gdy nie było portu sposobnego ku zimowaniu, wiele ich radę dawało puścić się stamtąd, owaby jakożkolwiek mogli przeprawiwszy się do Fenicyi, przezimować u portu Kreteóskiego, który leży między wiatrem południowym i zachodnim. | [ref] |
| 13 | A gdy powionął wiatr z południa, mniemając, że swego przedsięwzięcia dopięli, puściwszy się od brzegu, płynęli blisko Krety. | [ref] |
| 14 | Lecz niedługo potem uderzył na nie wiatr gwałtowny, który zowią Euroklidon. | [ref] |
| 15 | A gdy był okręt porwany, a nie mógł się oprzeć wiatrowi, puściwszy się płynęliśmy. | [ref] |
| 16 | A gdyśmy pod niektórą małą wysepkę przypłynęli, którą zowią Klauda, ledwieśmy mogli bacik zatrzymać. |
| 17 | Który wciągnąwszy, ratunku używali, podpasawszy okręt, a bojąc się, żeby nie wpadł na hak, spuściwszy żagle, tak płynęli. | [ref] |
| 18 | A iż nami nawałności bardzo miotały, nazajutrz towary wyrzucili. | [ref] |
| 19 | A trzeciego dnia rękami naszemi okrętowe naczynia wyrzuciliśmy. | [ref] |
| 20 | Lecz gdy się ani słoóce, ani gwiazdy przez wiele dni nie ukazały, a nawałność niemała nalegała, na ostatek odjęta była wszystka nadzieja, żebyśmy byli mogli być zachowani. | [ref] |
| 21 | A gdyśmy długo nie jedli, tedy Paweł stojąc w pośrodku ich rzekł: Mieliście zaprawdę, o mężowie! usłyszawszy mię, nie puszczać się od Krety, a tak ujść tej straty i zguby. | [ref] |
| 22 | Lecz i teraz napominam was, abyście byli dobrej myśli; boć nie zginie z was żadna dusza, oprócz okrętu. | [ref] |
| 23 | Albowiem stanął przy mnie tej nocy Anioł Boga tego, któregom ja jest i któremu służę; | [ref] |
| 24 | Mówiąc: Nie bój się, Pawle! musisz stawiony być przed cesarzem, a oto darował ci Bóg wszystkich, którzy płyną z tobą. | [ref] |
| 25 | Przetoż bądźcie dobrej myśli, mężowie! albowiem wierzę Bogu, że tak będzie, jako mi powiedziano. | [ref] |
| 26 | A musimy opaść na niektórej wyspie. | [ref] |
| 27 | A gdy przyszła noc czternasta, a myśmy się błąkali po morzu Adryjatyckiem, około północy zdało się żeglarzom, iż się im okazywała niektóra kraina. | [ref] |
| 28 | Tedy spuściwszy sznur z ołowiem, znaleźli głębiej dwadzieścia sążni; a maluczko odpłynąwszy, zasię spuścili ołów i znaleźli piętnaście sążni. |
| 29 | A bojąc się, aby snać na miejsca ostre nie wpadli, zrzuciwszy cztery kotwice z steru, pragnęli, aby dzieó był. | [ref] |
| 30 | A gdy żeglarze myślili z okrętu uciec i spuścili bacik na morze, chcąc rzekomo od przodku okrętu zarzucać kotwice, | [ref] |
| 31 | Rzekł Paweł setnikowi i żołnierzom: Jeźli ci nie zostaną w okręcie, wy zachowani być nie możecie. | [ref] |
| 32 | Tedy żołnierze obcięli powrozy u bacika i dopuścili mu odpaść. | [ref] |
| 33 | A między tem niż się rozedniało, napominał Paweł wszystkie, aby pokarm przyjęli, mówiąc: Dziś temu czternasty dzieó, jako czekając trwacie bez pokarmu, nic nie jedząc. |
| 34 | Dlatego proszę was, abyście pokarm przyjęli; bo to służy ku zachowaniu waszemu, gdyż żadnego z was włos z głowy nie spadnie. | [ref] |
| 35 | A to rzekłszy i chleb wziąwszy, podziękował Bogu przed wszystkimi i złamawszy począł jeść. | [ref] |
| 36 | Zatem wszyscy będąc lepszej myśli i sami pokarm przyjmowali. | [ref] |
| 37 | A było nas wszystkich dusz w okręcie dwieście siedmdziesiąt i sześć. | [ref] |
| 38 | Będąc tem pokarmem nasyceni, ulżenie czynili okrętowi, wyrzucając zboże w morze. | [ref] |
| 39 | A gdy był dzieó, nie poznali ziemi; wszakże obaczyli niejaką odnogę mającą brzeg, do którego uradzili jeźliby mogło być, przybić okręt. |
| 40 | A wyciągnąwszy kotwice, puścili się na morze; a rozpuściwszy zawiasy sterowe i podniósłszy żagiel po wietrze, mieli się do brzegu; | [ref] |
| 41 | Ale napadłszy na miejsce, które miało z obu stron morze, otrącili okręt; a przodek okrętu uwięznąwszy, został nie ruszając się, lecz zad rozbijał się od gwałtownych wałów. | [ref] |
| 42 | Tedy żołnierze radzili, aby więźnie pozabijali, iżby który wypłynąwszy nie uciekł. | [ref] |
| 43 | Ale setnik chcąc zachować Pawła, pohamował je od tego przedsięwzięcia i rozkazał tym, którzy mogli pływać, aby się wprzód w morze puścili i na brzeg wyszli; | [ref] |
| 44 | Inni zasię, niektórzy na deskach, a niektórzy na sztukach okrętu. I tak się stało, że wszyscy zdrowo wyszli na ziemię. | [ref] |