| 1 | Żadne zatem teraz potępienie w Pomazańcu Jeszu {nie według ciała chodzących,ale według tchnienia}. | [ref] |
| 2 | Albowiem prawo Tchnienia [ducha] życia, które jest w Pomazańcu Jeszu, uwolniło mnie {ciebie} od prawa uchybienia [grzechu] i śmierci. | [ref] |
| 3 | Co było niemożliwe dla prawa, ponieważ ciało czyniło je bezsilnym. Tego dokonał Bóg, posyłając Syna swego w ciele podobnym do ciała grzesznego i dla (usunięcia) uchybienia [błędu, grzechu] wydał w tym ciele wyrok potępiający grzech, | [ref] |
| 4 | aby sprawiedliwość prawa była wypełniona w nas, którzy nie według ciała chodzimy, ale według Tchnienia. | [ref] |
| 5 | Albowiem, którzy są według ciała, o tym myślą, co jest cielesnego; ale którzy są według Tchnienia, myślą o tym, co jest z tchnienia. | [ref] |
| 6 | Gdyż zamysłem ciała jest śmierć; ale zamysłem tchnienia jest życie i pokój, | [ref] |
| 7 | Ponieważ zamysł ciała nieprzyjacielem (jest) dla Boga; bo się postanowieniu Bożemu nie poddaje, gdyż też i nie może. | [ref] |
| 8 | Ci zaś będący w ciele, Bogu się podobać nie mogą. | [ref] |
| 9 | Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Tchnieniu, gdyż Tchnienie Boga mieszka w was. Jeśli ktoś Tchnienia Pomazańca nie ma, ten nie jest jego. | [ref] |
| 10 | Jeśli zaś Pomazaniec w was (jest), to naprawdę ciało jest martwe przez uchybienie [grzech], ale Tchnienie (jest) życiem przez usprawiedliwienie. | [ref] |
| 11 | A jeśli Tchnienie tego, który Jeszu wzbudził z martwych, mieszka w was, ten który wzbudził Pomazańca z martwych, ożywi i śmiertelne ciała wasze przez Tchnienie swoje, które w was mieszka. | [ref] |
| 12 | A tak, bracia! dłużnikami jesteśmy nie ciału, abyśmy według ciała żyli. | [ref] |
| 13 | Jeśli bowiem według ciała żyjecie macie umierać, jeśli zaś tchnieniem [duchem] postępujecie [ciągle działacie], ciała uśmiercacie [pozbywacie się], (będziecie) żyć. | [ref] |
| 14 | Bo którzy by Tchnieniem Bożym prowadzeni byli, ci są Synami Bożymi. | [ref] |
| 15 | Nie wzięliście Tchnienia niewoli znowu dla bojaźni, ale wzięliście Tchnienie przysposobienia synowskiego, przez którego wołamy: Abba, to jest Ojcze! | [ref] |
| 16 | To Tchnienie poświadcza tchnieniu naszemu, iż jesteśmy dziećmi Bożymi. | [ref] |
| 17 | A jeśli dziećmi, to także i dziedzicami, dziedzicami wprawdzie Bożymi, a spółdziedzicami Pomazańca, jeśli tylko z nim cierpimy, abyśmy też z nim byli uwielbieni. | [ref] |
| 18 | Uważam bowiem, że cierpienia teraźniejszego czasu nie są godne przyszłej chwały, która się ma objawić w nas. | [ref] |
| 19 | Bo troskliwe wyglądanie stworzenia oczekuje objawienia Synów Bożych. | [ref] |
| 20 | Gdyż stworzenie marności jest poddane, nie dobrowolnie, ale dla tego, który je poddał, | [ref] |
| 21 | Pod nadzieją, że i samo stworzenie będzie uwolnione z niewoli skażenia na wolność chwały dzieci Bożych. | [ref] |
| 22 | Bo wiemy, iż wszystko stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd. | [ref] |
| 23 | A nie tylko to stworzenie, ale i my, którzy mamy pierwiastki Tchnienia, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując przysposobienia synowskiego, odkupienia ciała naszego. | [ref] |
| 24 | Bo (w) nadziei (jesteśmy) zbawieni. A nadzieja oglądana nie jest nadzieją; bo (jak mozna mieć) nadzieję (na to) co się widzi? | [ref] |
| 25 | Jeśli zaś czegoś nie widzimy, mamy nadzieję (i) przez cierpliwość wyczekujemy. | [ref] |
| 26 | Tak też i Tchnienie wspiera bezsilność naszą; bo tego, o co powinniśmy się modlić, jak (to czynić) poprawnie, nie rozeznajemy, ale samo Tchnienie wstawia się westchnieniami niewysłowionymi. | [ref] |
| 27 | Z kolei, Badający serca, pojmuje, jaki jest zamysł Tchnienia, ponieważ zgodnie z (wolą) Boga, wstawia się za świętych. | [ref] |
| 28 | Pojmujemy zaś, że z kochającymi Boga, wszystko współpracuje, dla dobra tych, (którzy) według postanowienia powołanymi są. | [ref] |
| 29 | Albowiem, których on poznał, tych też przeznaczył, aby byli ukształtowani (na) obraz Syna Jego, (żeby) on był pierworodnym między wieloma braćmi, | [ref] |
| 30 | A które przenaznaczył, te też powołał; a które powołał, te też usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te też uwielbił. | [ref] |
| 31 | Cóż tedy powiemy na to? Jeśli Bóg za nami, kto przeciwko nam? | [ref] |
| 32 | Który ani własnemu Synowi nie przepuścił, ale go za nas wszystkich wydał: jakoż by wszystkiego z nim nie darował nam? | [ref] |
| 33 | Kto (rzuci) oskarżenie przeciw wybrańcom Boga? Bóg ich usprawiedliwia. | [ref] |
| 34 | Kto ich oskarży? Pomazaniec Jeszu, który umarł, bardziej zaś wzbudzony, który też jest w [po] prawicy Bożej, który także wstawia się za nami. | [ref] |
| 35 | Kto nas oddali od miłości Pomazańca? Ucisk, gnębienie lub prześladowanie. albo głód, lub nagość, albo niebezpieczeństwo, lub miecz? | [ref] |
| 36 | Jak napisano, że ze względu na Ciebie zabijani (jesteśmy) cały dzień, uznani za owce rzeźne; | [ref] |
| 37 | Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, miłującego nas. | [ref] |
| 38 | - Jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani Posłowie, ani Pierwsi [ci co byli od początku], ani co jest, ani co będzie, ani Moce, | [ref] |
| 39 | - ani Wysokość, ani Głębia, ani jakieś inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, w Pomazańcu Jeszu, Panu naszym. | [ref] |