| 1 | Albowiem zakon mając cieó przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, jednakiemiż ofiarami, które na każdy rok ustawicznie ofiarują, nigdy nie może tych, którzy do nich przystępują, doskonałymi uczynić. | [ref] |
| 2 | Bo inaczej przestano by ich było ofiarować, przeto żeby już nie mieli żadnego sumienia o grzechy ci, którzy ofiarują, będąc raz oczyszczeni. | [ref] |
| 3 | Ale przy tych ofiarach dzieje się przypomnienie grzechów na każdy rok. | [ref] |
| 4 | Albowiem nie można rzec, aby krew wołów i kozłów miała gładzić grzechy. | [ref] |
| 5 | Przetoż wchodząc na świat, mówi: Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi ciało sposobił. | [ref] |
| 6 | Całopalenia i ofiary za grzech nie upodobałyć się. | [ref] |
| 7 | Tedym rzekł: Oto idę (na początku księgi napisano o mnie), abym czynił, o Boże! wolę twoję; | [ref] |
| 8 | Powiedziawszy wyżej: Żeś ofiary i obiaty, i całopalenia za grzech nie chciał, ani sobie upodobał, (które według zakonu bywają ofiarowane). |
| 9 | Tedy rzekł: Oto idę, abym czynił, o Boże wolę twoję; znosi pierwsze, aby wtóre postanowił. | [ref] |
| 10 | Przez którą wolę jesteśmy poświęceni przez ofiarę ciała Jeszu Chrystusa raz uczynioną. | [ref] |
| 11 | A wszelkić kapłan stoi na każdy dzieó, służbę Bożą odprawując, a jednakież ofiary częstokroć ofiarując, które nigdy grzechów zgładzić nie mogą. | [ref] |
| 12 | Lecz ten jednę ofiarę ofiarowawszy za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej, | [ref] |
| 13 | Na koniec oczekując, ażby położeni byli nieprzyjaciele jego podnóżkiem nóg jego. | [ref] |
| 14 | Albowiem jedną ofiarą doskonałymi uczynił na wieki tych, którzy bywają poświęceni. | [ref] |
| 15 | A świadczy nam to i sam Duch Święty; albowiem powiedziawszy pierwej: | [ref] |
| 16 | Toć jest przymierze, które postanowię z nimi po onych dniach, mówi Pan: Dam prawa moje do serca ich, a na myślach ich napiszę je. | [ref] |
| 17 | A grzechów ich i nieprawości ich nie wspomnę więcej: |
| 18 | A gdzieć jest odpuszczenie ich, jużci więcej ofiary nie potrzeba za grzech. | [ref] |
| 19 | Mając tedy, bracia! wolność, wnijść do świątnicy przez krew Jeszu, | [ref] |
| 20 | (Drogą nową i żywą, którą nam poświęcił przez zasłonę, to jest przez ciało swoje.) | [ref] |
| 21 | I kapłana wielkiego nad domem Bożym; | [ref] |
| 22 | Przystąpmyż z prawdziwem sercem w zupełności wiary, mając oczyszczone serca od sumienia złego, | [ref] |
| 23 | I omyte ciało wodą czystą, trzymajmy wyznanie nadziei niechwiejące się; (boć wierny jest ten, który obiecał;) | [ref] |
| 24 | Obserwujmy się wzajemnie dla wzmocnienia miłości i pięknego postępowania. | [ref] |
| 25 | Nie opuszczajcie zgromadzeń swoich tak, jak niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcajcie się i to tym bardziej jak widzicie przybliżający się dzień. | [ref] |
| 26 | Jeśli bowiem po otrzymaniu głębszego poznania prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie pozostaje już żadna ofiara za grzechy, | [ref] |
| 27 | a tylko jakaś straszna perspektywa sądu i żar ognia mający strawić przeciwników (Boga). | [ref] |
| 28 | Kto łamie prawo Mojżesza, ten bez litości, na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków, ponosi śmierć; | [ref] |
| 29 | rozważcie (zatem) o ile sroższej kary winien będzie ten, kto podeptał Syna Boga, krew przymierza, przez którą został uświęcony, uznał za zwyczajną i znieważył Tchnienie łaski! | [ref] |
| 30 | Wiemy, bowiem co powiedział: "Do mnie należy wymierzanie sprawiedliwości, Ja odpłacę", a także "osądzi Pan swój lud". | [ref] |
| 31 | Strach wpaść w ręce prawdziwego Boga. | [ref] |
| 32 | Wspomnijcie na dni pierwsze, w których będąc oświeceni, znosiliście wielki bój utrapienia, | [ref] |
| 33 | Lubo to, gdyście byli i urąganiem, i utrapieniem na podziw wystawieni lub też gdyście się stali uczestnikami tych, z którymi się tak obchodzono. | [ref] |
| 34 | Albowiemeście i z więzienia mego ze mną utrapieni byli i rozchwycenie majętności waszych przyjęliście z radością, wiedząc, że macie w sobie lepszą majętność w niebie, i trwającą. | [ref] |
| 35 | Przetoż nie odrzucajcie ufności waszej, która ma wielką zapłatę. | [ref] |
| 36 | Albowiem cierpliwości wam potrzeba, abyście wolę Bożą czyniąc, odnieśli obietnicę. | [ref] |
| 37 | Boć jeszcze bardzo, bardzo maluczko, a oto ten, który ma przyjść, przyjdzie, a nie omieszka. | [ref] |
| 38 | A sprawiedliwy z wiary żyć będzie; a jeźliby się kto schraniał, nie kocha się w nim dusza moja. | [ref] |
| 39 | Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się schraniają ku zginieniu, ale z tych, którzy wierzą ku pozyskaniu duszy. | [ref] |