| 1 | Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego. | [ref] |
| 2 | Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości; | [ref] |
| 3 | Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzieó. | [ref] |
| 4 | Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje. | [ref] |
| 5 | Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą; | [ref] |
| 6 | W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli. | [ref] |
| 7 | Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje; | [ref] |
| 8 | A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję. | [ref] |
| 9 | Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił. | [ref] |
| 10 | Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach. | [ref] |
| 11 | Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną. | [ref] |
| 12 | Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym. | [ref] |
| 13 | Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego. | [ref] |
| 14 | Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzieó. | [ref] |
| 15 | Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem. | [ref] |
| 16 | Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele. | [ref] |
| 17 | Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam. | [ref] |
| 18 | I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu. | [ref] |
| 19 | Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć. | [ref] |
| 20 | Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja. | [ref] |
| 21 | Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję. | [ref] |
| 22 | Wielkie jest miłosierdzie Paóskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego. | [ref] |
| 23 | Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja. | [ref] |
| 24 | Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję. | [ref] |
| 25 | Dobry jest Pan tym, którzy naó oczekują, duszy takowej, która go szuka. | [ref] |
| 26 | Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Paóskie. | [ref] |
| 27 | Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dziecióstwa swego; | [ref] |
| 28 | Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co naó włożono; | [ref] |
| 29 | Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja; | [ref] |
| 30 | Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem. | [ref] |
| 31 | Bo Pan na wieki nie odrzuca; | [ref] |
| 32 | Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego. | [ref] |
| 33 | Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich. | [ref] |
| 34 | Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi; | [ref] |
| 35 | Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego; |
| 36 | Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha. | [ref] |
| 37 | Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał? | [ref] |
| 38 | Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre? | [ref] |
| 39 | Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje. | [ref] |
| 40 | Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana; | [ref] |
| 41 | Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga. | [ref] |
| 42 | Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz. | [ref] |
| 43 | Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz. | [ref] |
| 44 | Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa. | [ref] |
| 45 | Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów. | [ref] |
| 46 | Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi. | [ref] |
| 47 | Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie. | [ref] |
| 48 | Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego. | [ref] |
| 49 | Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi, | [ref] |
| 50 | Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba. | [ref] |
| 51 | Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego. | [ref] |
| 52 | Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny. | [ref] |
| 53 | Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem. | [ref] |
| 54 | Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie! | [ref] |
| 55 | Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego. | [ref] |
| 56 | Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem. | [ref] |
| 57 | Przybliżając się do mnie w dzieó, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się. | [ref] |
| 58 | Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój. | [ref] |
| 59 | Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję. | [ref] |
| 60 | Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie. | [ref] |
| 61 | Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie. | [ref] |
| 62 | Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzieó. | [ref] |
| 63 | Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich. | [ref] |
| 64 | Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich; | [ref] |
| 65 | Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich; | [ref] |
| 66 | Goó ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie! | [ref] |